Allereerst wil ik zeggen, let niet op de foto. Ik ben ondertussen “iets” ouder geworden en een stuk grijzer maar ja er is geen nieuwe foto dus ik doe het er maar mee.

Ik treed niet vaak op de voorgrond, werk het liefst achter de schermen maar soms moet je wel. Nu is er een moment gekomen dat ik van mezelf vind dat ik naar voren moet stappen. Mijn naam is Gabriëlla en ik ben bestuurslid bij NYSA, de brancheorganisatie voor gastouders.

Ik ben vrij direct (hart op de tong), altijd mijn woordje klaar, kan niet tegen onrecht (tenenkrommend vind ik dat), totaal niet tactvol en draaf regelmatig te veel door maar wel emotioneel betrokken bij alles wat ik doe. Mijn hart zit zeg maar op de juiste plek (denk ik). Dan weten jullie dat alvast. Hier gaan we dan.

Gisterenavond was er een plenaire vergadering in de Tweede Kamer over de wetswijziging van de Wet Kinderopvang in verband met het verbetertraject kwaliteit gastouderopvang. Helaas kon ik daar niet fysiek aanwezig zijn (werk gaat voor) en heb ik om 23.00 uur de laptop aangezet om de vergadering terug te kijken. Hoe mooi het ook is dat we vandaag de dag deze techniek hebben, het is niet zo goed voor mijn nachtrust kan ik eerlijk bekennen.

Waar de opening van de vergadering nog vrij goed ging, met respect en waardering voor de gastouders, ging het daarna snel bergafwaarts. Ik viel van de ene verbazing in de andere maar het ergste moest nog komen.

Een gastouder werd bij naam genoemd en als argument gebruikt om bepaalde standpunten te kunnen onderbouwen en rechtvaardigen. Deze gastouder heeft haar huis opengesteld om te laten zien hoe professioneel zij werkt en al aan veel van de nieuwe benoemde kwaliteitseisen voldoet. Nu wordt haar naam gebruikt (of moet ik zeggen misbruikt) om standpunten naar voren te brengen en als schild gebruikt om een argument over te brengen waarom alle maatregelen zo snel mogelijk moeten worden doorgevoerd. Het was ronduit respectloos en smakeloos.

Het stoom kwam inmiddels uit mijn oren, onrecht! Er gingen een heleboel emoties door mij heen. Waar wordt het lef vandaan gehaald om dit op deze wijze te doen? Heb je geen objectieve argumenten om een standpunt te onderbouwen? Moet je zover zinken om een gastouder, een mens, te gebruiken (of is het misbruiken) om je punt te scoren.

Laat ik duidelijk zijn. Het gaat niet om de kwaliteitsmaatregelen, daar sta ik achter. Het gaat om het ingroeipad, de verdienste die er tegenover staan en de uitstroom van gastouders waar ik zorgen over heb.

Het heeft even geduurd voordat ik alle emoties kon laten bezinken en wat meer afstand kon nemen totdat ik uiteindelijk kon gaan slapen. Toen ik vanmorgen wakker werd zat ik vol met vragen.

Is dit hoe we met mensen omgaan? Is dit de wijze waarop mensen gebruikt en misbruikt worden om argumenten over te brengen en standpunten duidelijk te maken? Is dit nu de wijze waarop we tegenwoordig met elkaar omgaan? Zijn er geen waarden en normen meer? Hoe diep moet je zinken? Waar is het respect? Kunnen we het niet af met objectieve goed onderbouwde argumenten? Waar gaat dit naar toe?

Het was niet alleen degene die de woorden uitsprak die ik hierop aan moet kijken maar het gaat verder. Het is het apparaat wat hier achter zit die het een goed idee vond om dit als argument te gebruiken. En niemand in dit apparaat heeft ergens gezegd: “Nee, dit kunnen we niet doen, dit mogen we niet doen.”

Wat zegt dit over de mensen die werken in dat apparaat? Wat zegt dit over het feit dat niemand in dat apparaat op de rem getrapt heeft?

Het zegt eigenlijk alles. En dat is veel.

Na weinig slaap en vele emoties heb ik er eigenlijk maar 1 woord voor.

TRIEST of eigenlijk DIEPTRIEST.

Verder blijf ik maar even stil want er borrelt nog van alles aan de binnenkant maar daar kan ik nu niets mee.

Ik kies nu maar even voor een paar dagen stilte.

Gabriëlla
Bestuurslid NYSA